Drachenstiegen laten.

[-sd-]

---------------------------------------------------------------------------------------

"Wenn de Wind öwer de Hawerstoppeln weiht, muttst du de Strümp
wedder herkriegen", dat sä uns Mama fröher, wenn dat leßte Koorn
- un dat weer de Hawer - ut de Stiegen afföhrt weer. Wi löpen awer
veel leewer plackbarft up de Stoppeln. Uns Fööt können dat af.

Hüttodags sühst du knappmol noch 'n Stoppelfeld. Wenn de Maih-
döscher jüst von'n Feld rünner is, denn kummt all de Trecker mit
den Söbenschaar-Ploog achternah un maakt dat Land swart. Un denn
ward glieks wedder inseiht. Dat Land dörf je keen Dag unnütz liggen
blieben, dörf nich erst to Roh kamen. Süh, un denn dörft de Kinner
dor ok nich mehr rup up dat Land - dat könn viellicht fastperrt
warden.

As dat noch Stoppelfeller geben dä, dat weer fein. Dor harrn wi
Platz, uns Drachen stiegen to laten. Nee, so'n fein bunten ut'n
Loden, de harrn wi nich, weern veel to düür. Nee, uns Drachen
hefft wi uns sülmst buut.

"Papa, wi bruukt 'n poor Drachenleesten", so keemen mien School-
frünnen un ick nah uns Warkstäd rin. Papa läe ok glieks sien Arbeit
ut de Hännen un saag uns up de Bandsaag Drachenleesten torecht.
'n poor lüttje Nagels kreegen wi noch mit to, un denn künnt los-
gahn. Twee Leesten, de een 'n beten länger as de anner, worrn
öwer Krüüz nagelt. An de Ennen von de Leesten keem 'ne Karw
in, för de Schnoor, de rundum spannt worr. Von uns Mama kreegen
wi 'ne Stück bruun Packpapier von dat leßte 'Witt-Paket' un een
Köpken mit Mehl för den Mehlkliester. Mannigmol, wenn Mama
jüst Schwientuffeln kaakt harr, nehm ick ok 'n Kartuffel to'n kleben.
Dat Papier schneeden wi 'n beten grötter as dat Drachenkrüüz mit
de Schnoor um rum un denn worr dat umknickt un fastkleevt.
De Drachen kreeg noch 'n feinen langen Schwanz, worr bunt an-
molt, Drachenschnoor anbunnen - un los güng't up't Stoppelfeld
to'n Drachen-stiegen-laten.

"Nu is he all höger as uns Kerktoorm", säe Karl-Heinz, " is all ganz
lütt". Un Nahwers Kurt meen: "Wenn du dor so mitfleegen künnst,
wat du denn woll allens sehn künnst". "Un denn büst du höger as
allens un kannst dorup dalkieken", güng mick dat dörch den Kopp,
"jüst so as de leewe Gott".

"Ja", meen een von den Deerns, "un denn holst du dick nich richtig
wiß - un fallst dal un belappst dick de Näs - und denn blarrst du.
Nee, fleegt man leewer nich mit den Drachen mit, bliewt man
leewer up de Eerd."

An uns 'Drachen-stiegen-laten', dor mutt ick öfterinst an dinken,
wenn ick ünnerwegens warraftig noch mol 'n Stoppelfeld to sehn
krieg, dat noch nich umplögt is.

Quelle: Werner Klipp im 'Wendland-Wegweiser', September 1988.

---------------------------------------------------------------------------------------