Ward allens wedder grön ...

[-sd-]

---------------------------------------------------------

Ward allens wedder grön ...

Gifft männichmal ne verdreihten Dag,
du föhlst di schlapp un olt,
du meenst, dat di keen een nich mag,
un allns is leeg un kolt.

ok wenn du denkst, dat geiht nich mehr,
hör up mit dien Gestöhn,
dat makt uns de Natur doch vör,
ward allens wedder gröön.

Gifft männichmal ne schlimme Stünn,
du föhlst di unverstahn,
du denkst, wo sünd denn all mien Frünn ?
ik heff ehr doch nix dahn.

ok wenn du denkst, dat geiht nich mehr,
dat ward mal wedder schön,
dat makt uns de Natur doch vör,
ward allens wedder gröön.

Gifft männichmal en böses Johr,
denn kümmt dat bannig dick –
dat du dor dörch müßt, is di klor,
doch denkst du, worüm ik ?

Mal meenst du, nu is allns vörbi,
un du kannst di nich wehrn –
oh, doch, du kannst, dat segg ik di,
dat ward de Tied di lehrn.

Ok wenn du denkst, dat geiht nich mehr,
hörst wedder anner Töön,
dat makt uns de Natur doch vör,
ward allens wedder gröön.

Ok wenn du denkst, dat geiht nich mehr,
kiek, wo de Bloomen blöhn,
dat makt uns de Natur doch vör,
ward allens wedder gröön.

---------------------------------------------------------

Mit dat Gedicht hölpt de Ortsvereen Fried-
richsfehn an de Schriewersfro un Dichterin
för hoch- un plattdütsch Spraak Lilo Arendt
to denken. Boren wer se 1922 in Plate /
Meckelnborg. Upwussen is se in Stavenhagen,
wat ok de Heimat van ́n plattdütschen
Dichter Fritz Reuter weer. Wahnen de se
lange Jahren in Lübeck un Kiel. Man ehr
Heimweh na Stavenhagen hett ehr nich
loslaten. Van Beruf is Lilo Arendt Laborantin
ween un ok bi de Polizei. Dör de Mitgliedschup
in ́n Münchner „Ernster Lyrikkreis“ un in ́n
„Lübecker Autorenkreis“ kemen veel Tohörer
to ehr Lesungen.
Ehr Rebeet geiht van Naturlyrik un Kritik an
use Sellschop hen bit to ́n Kabarett.
Noch mehr Lüüd hefft van ehr to weten
kregen dör ehre Art un Wies de Texte mit
Humor un Witz awer ok mit een beten wat
van Ironie vör to drägen.
Sturven is Lilo Arendt in November 2014.
Bisett is se in Stavenhagen.

Heidi Exner